Sittard – Ophoven.

De kerk van Ophoven, gewijd aan de Heilige Antonius van Padua, werd in 1917 en 1918 gebouwd door architect Jos Wielders in opdracht van de paters franciscanen, die hier een rectoraat wensten te stichten. Het rectoraat werd officieel opgericht in 1921. Ook de inwoners van Leyenbroek hebben aanvankelijk gebruik gemaakt van de nieuwe Antoniuskerk. In 1954 werd het koor van de paterskerk gewijzigd door architect H. Palmen en in 1966 kreeg Ophoven de status van parochie. De kerk is 2011 aan de eredienst onttrokken.

Sittard – Overhoven.

Met de stichting van een rectoraat Overhoven-Stadbroek begonnen de Missionarissen van het Heilig Hart de voorbereidingen voor een nieuwe kerk in Overhoven. Deze kerk zou gewijd worden aan het Heilig Hart van Jezus. Voorlopig liet men in 1922-1923 een noodkerk bouwen, die nadien dienst zou kunnen doen als patronaat, het tegenwoordige gemeenschapshuis Oos Kaar. Het klokje van deze noodkerk zou later verhuizen naar de noodkerk van Limbrichterveld, waar de zielzorg eveneens door de paters van Overhoven werd uitgeoefend. De nieuwe kerk kwam in 1929-1930 tot stand door architect Jos Wielders. Overhoven kreeg in 1972 de status van parochie. In de kerk bevindt zich een bijzonder beeld van de Heilige Cornelius, die in Overhoven een speciale verering geniet.

Het tweede deel van het rectoraat, Stadbroek, kreeg al in 1921 een noodkerk, die twee jaar later werd vervangen door een andere, die tot 1954 in gebruik bleef. Inmiddels was de door architect Jean Huysmans gebouwde St.-Jozefkerk na een bouw van twee jaren gereed gekomen. In deze kerk was een apart procédé toegepast, waarbij ceramiek in de gewelven was verwerkt. Stadbroek werd in 1950 rectoraat, in 1972 parochie. De kerk werd in 1998 aan de eredienst onttrokken en in 2001 gesloopt.

Sittard – Leyenbroek.

De kerk van Leyenbroek, toegewijd aan Christus Koning, werd in 1928 door Jos Wielders gebouwd als kerk van het klooster van de Priesters van het H. Hart. Formeel kon hier de zielzorg worden vervuld door de franciscanen van Ophoven. Pas in 1950 werd Leyenbroek tot rectoraat, bediend door de Priesters van het H. Hart, en in 1966 werd het een officiële parochie.

Sittard – Sanderbout.

Nadat Mgr. Wiertz, de toenmalige bisschop van Roermond op 15 mei 2013 het besluit tot onttrekking aan de eredienst van de H. Gemmakerk in Sanderbout had genomen en het zittende kerkbestuur van die parochie haar taken neerlegde, kwam de H. Gemmaparochie te ressorteren onder het cluster van de binnenstad. Met ingang van 1 januari 2017 is het kerkbestuur van het binnenstad cluster ook tot kerkmeester van de H. Gemmaparochie benoemd. In 1950 werd de parochie Sanderbout-Kleindorp gesticht en werd een kerk ontworpen door Alfons Boosten en Harry Palmen. Boosten stierf in 1951 en heeft het eindresultaat niet meer kunnen zien. De aan de Heilige Gemma gewijde kerk werd in gebruik genomen in 1952 en gewijd in 1954. Opvallend is het uitstekende lezenaarsdak boven het schip van de kerk.

Zie ook: https://sanderbout.nl/index.php/h-gemmaparochie

Sittard – Baandert.

De in 1957 opgerichte parochie van de Heilige Bernadette in de Baandert moest zich de eerste tien jaren behelpen met een noodkerk. In 1967 kwam na enige aarzeling toch een definitieve kerk van de hand van architect Jozef Fanchamps, weliswaar kleiner dan oorspronkelijk beoogd. De kerk had oorspronkelijk een open voorhal. Er is een open toren met carillon en opvallend in het interieur is de koorafsluiting van ijzer en plexiglas, in 1968 vervaardigd door Libert Ramaekers. De kerk is 2010 onttrokken aan de eredienst en omgebouwd tot een urnenhof.

 

Sittard – Vrangendael.

De in 1962 gestichte parochie van Christus’ Hemelvaart in Vrangendael kreeg in 1964-1965 een kerkgebouw van de architecten Bart Salemans en Anton Swinkels. Revolutionair in de nieuwe kerk was, dat een communiebank ontbrak en in plaats van banken stoelen werden geplaatst. Men wilde de kerkzaal namelijk ook voor andere activiteiten gebruiken; de dagkapel kreeg wel een zuiver sacraal karakter. Van monumentaal belang is het orgel, dat ooit door P. Assendelft voor het Augustinessenklooster van Deursen is gebouwd, maar via de kerk van Gennep in Sittard is beland.

Sittard – Limbrichterveld.

De wijk Limbrichterveld behoorde tot de binnenstadsparochie, maar de zielzorg werd tientallen jaren uitgeoefend door de paters MSC in Overhoven. Toen in 1967 het inwoneraantal door uitgebreide hoogbouw aanzienlijk toenam, werd een noodkerk gebouwd en in 1975 kwam een zelfstandige parochie tot stand onder het patronaat van de Heilige Paulus. Ruim tien jaren later, in 1986, werd een nieuw kerkgebouw gerealiseerd, ontworpen door H. Palmen. Als eerste steen fungeert een in het portaal ingemetselde kiezelsteen van de kerk ‘Koningin der Polen’ te Nowa Huta-Krakau, op 14 mei 1985 te Beek ingezegend door Paus Johannes Paulus II.

Broeksittard.

Al in 1324 is er sprake van een aan Maria gewijde kapel in Broeksitttard. Het muurwerk van Maaskeien in de oude kerk, die in 1934 vervangen werd door het huidige gebouw van architect Jos Wielders, wijst echter op een grotere ouderdom. De kerk van Broeksittard was van oudsher een appendix (hulpkerk) van de Sint-Petruskerk van Sittard. Deze afhankelijkheid kwam mede tot uitdrukking door het feit dat de kinderen van Broeksittard in Sittard gedoopt moesten worden. In 1834/1838 wist de parochie haar volledige zelfstandigheid te verwerven. De kerk is gewijd aan Onze Lieve Vrouw Geboorte, maar ook de Heilige Brigida mocht zich over grote populariteit verheugen.

Limbricht.

De kerk van Limbricht is gewijd aan de Heilige Salvius. De verering voor deze heilige is vermoedelijk in de negende eeuw vanuit Noord-Frankrijk over Aldeneik in Limbricht terecht gekomen. De huidige parochiekerk stamt van 1922 en is ontworpen door Jos en Pierre Cuypers. In de kerk bevindt zich een mooi retabel uit de zestiende eeuw met een voorstelling van de verloving van Maria en Jozef. De voorganger van deze kerk, de oude Sint-Salviuskerk nabij het kasteel, is destijds niet afgebroken en staat nu op de lijst van de honderd belangrijkste monumenten van Nederland. Het kerkje, waarvan de oudste bouwdelen ongeveer duizend jaar oud zijn, bevat namelijk de oudste plafondschilderingencyclus van Nederland. Op het einde van de dertiende eeuw hebben schilders uit Keulen deze schilderingen in Limbricht aangebracht.

Guttecoven.

De kerk van Guttecoven wordt voor het eerst genoemd in 1336. Ze was aan de Heilige Nicolaas gewijd, maar er bevond zich ook een Willibrordusaltaar. Dit laatste is niet vreemd, aangezien er banden waren met het klooster in Susteren, dat ooit door Willibrord was gesticht. De eerste kapitteldeken van Sittard heette Matthias van Guttenhoven († 1336) en door hem zijn de inkomsten van de kerk van Guttecoven vermoedelijk ingelijfd bij die van de Sittardse kapitteldeken. Met het kerkelijk verleden werd in 1964-1965 radicaal afgerekend. De uit 1907 stammende kerk met een koorafsluiting uit 1504 moesten wijken voor nieuwbouw van Jos Franssen en Jos van der Pluym. Enkele elementen uit het vroegere interieur, zoals een doopvont uit de dertiende eeuw en een draaitabernakel uit de achttiende eeuw, vonden echter een plekje in de nieuwe omgeving. Curieus is, dat de kerk beschikt over misgewaden uit de Notre Dame in Parijs.

 

Einighausen.

De huidige kerk van Einighausen, gewijd aan Onze Lieve Vrouw tenhemelopneming, is gebouwd door Caspar Franssen in 1905/1906. Ze vertoont overeenkomst met de kerken van Lemiers (1895/1896) en van Maarheeze (1910. Op de plaats van de voorganger van deze kerk staat nu een groot Christusbeeld. Hier werd in 1688 een kapel gebouwd op initiatief van de kasteelvrouwe van Limbricht Elisabeth Caecilia van Breyl. Einighausen hoorde immers bij de heerlijkheid Limbricht.

 

 

Berg aan de Maas.

De kerk van Berg aan de Maas is gewijd aan de H. Michaël, niet ongebruikelijk bij hoger gelegen kerken (vergelijk bijvoorbeeld Hillensberg). In het oudste register van het bisdom Luik (1399-1400) wordt Berg aan de Maas als zelfstandige parochie vermeld met de status van kwartkapel. Het oude gebouw was in 1842 aan vernieuwing toe, waarbij aan het oude koor een nieuw schip en toren werden gebouwd. In 1905 vond een verbouwing plaats door Caspar Franssen en in 1959 kwam een ingrijpende wijziging door H. Coene tot stand, waarbij een nieuw transept en toren werden gebouwd op de plek van de vroegere toren. Hierdoor werd de oriëntatie van de kerk omgekeerd. Recentelijk zijn ramen, geschonken door pastoor Cremers in 1905 en bij de laatste verbouwing verwijderd, door vrijwilligers gerestaureerd en aangebracht op het priesterkoor.

Munstergeleen.

De Pancratiuskerk van Munstergeleen wordt al genoemd in een oorkonde van 1202, waarin Goswin van Valkenburg de helft van zijn patronaatsrechten van Munstergeleen schenkt aan de norbertinessenkloosters van Heinsberg en Houthem St.-Gerlach. Bijna een eeuw later – in 1299 – lijft Walram de Rosse, heer van Valkenburg en Sittard, in zijn hoedanigheid van heer van Born, de kerk van Munstergeleen in bij het nieuw gestichte kapittel van Sittard. Op die manier is Munstergeleen vijfhonderd jaar nauw met het Sittardse kapittel verbonden geweest. De oude kerk, die ongetwijfeld tal van herinneringen hieraan bevatte, is afgebroken en in 1924-1925 kreeg Munstergeleen op een andere locatie een nieuwe kerk van Nic. Ramakers. Bijzondere verering genieten de Heilige Apollonia en de onlangs heilig verklaarde pater Karel Houben, bij wiens geboortehuis in Munstergeleen een bedevaartkapel ingericht is.

Urmond.

Waar nu de oude terpkerk met een schip uit 1792-1793 en een toren van 1843 gelegen is, heeft eeuwenlang de voorganger ervan gestaan, die al in een Luiks register van 1399-1400 vermeld wordt. De oude terpkerk met monumentale klokken uit 1493 en 1506 werd in 1975 aan de Urmondse Monumentenstichting verkocht voor restauratie en het organiseren van culturele activiteiten. Inmiddels had Urmond immers een nieuwe Martinuskerk gekregen in 1955-1956. Architect van de nieuwe kerk was Fritz Peutz. De nieuwe kerk heeft in haar interieur nog de oude doopvont uit de zestiende eeuw.

In het nieuwe deel van Urmond, aan de andere zijde van het Julianakanaal, ontstond in 1958 op initiatief van de paters minderbroeders-conventuelen het rectoraat van de Heilige Antonius van Padua, dat in 1982 tot parochie verheven werd. Nadat men eerst op diverse plaatsen de diensten verzorgd had, kreeg men in 1979 de beschikking over een eigen kerkgebouw van architect J. Koppen. Tot 24 februari heeft het gebouw dienst gedaan en toen is het aan de eredienst onttrokken.

Stein – Sint-Martinus.

De mergeltoren van de Sint-Martinuskerk van Stein gaat in ouderdom terug tot de tijd, waarin de parochie voor het eerst vermeld werd in de Luikse archieven (1399-1400). In de kerk hadden de heren van Stein hun grafkelder. Johannes Kayser bouwde in 1884 aan de oude toren een nieuwe kerk, waarvan het koor en het dwarsschip bewaard gebleven zijn. Kayser liet bij zijn nieuwbouw de oude vijftiende-eeuwse pijlers met Maaslandse kapitelen in tact. Het schip en de zijbeuken werden in 1929-1930 vernieuwd door architect J.H.H. van Groenendael.

Stein – Kerensheide.

De Sint-Jozefkerk van Kerensheide is tot stand gekomen door de ijver van pastoor Geurts, die in 1936 de opdracht kreeg een nieuwe parochie te stichten en een kerk te bouwen. Met architect Alfons Boosten ging hij aan de slag, maar de plannen werden doorkruist door de oorlog. Desalniettemin werd met de bouw begonnen in oktober 1940 en kon het altaar ingewijd worden in 1943. De kerk bevat diverse kunstwerken die in de oorlog vervaardigd zijn (doopvont en eerste steen van Charles Vos, ramen van Eugène Laudy).

Stein –Nieuwdorp.

In Nieuwdorp werd in 1948 een nieuwe parochie gesticht onder het patronaat van Onze Lieve Vrouw, Hulp der Christenen. Aanvankelijk moest men zich behelpen met een noodkerk, die later de functie van parochiehuis heeft gehad. Architect Stefan Dings bouwde in 1953-1954 een nieuwe kerk in een basilicale vorm met een hoog westwerk.